Świadkowie Jehowy. Ich agresywny prozelityzm, uprawiany od drzwi do drzwi, jest prawie wszystkim znany. Organizacja, którą reprezentują, znana jako Strażnica – Towarzystwo Biblijne i Traktatowe (STBiT), kładzie nacisk na proroctwa czasów końca i wielokrotnie bez powodzenia przepowiadała koniec świata. STBiT sprawuje ścisłą kontrolę nad Świadkami Jehowy, zabraniając im uczestnictwa w tak powszechnych praktykach, jak przyjmowanie transfuzji krwi, obchodzenie urodzin lub świąt (w tym Bożego Narodzenia, Wielkanocy i Dnia Matki), głosowanie, pozdrawianie flagi i służba wojskowa. Za pomocą tych restrykcji STBiT buduje mur izolacji między Świadkami Jehowy a resztą społeczeństwa.

Tło historyczne

Strażnica – Towarzystwo Biblijne i Traktatowe zuchwale twierdzi, że jest jedyną organizacją, którą posługuje się Bóg, w celu nauczania swej prawdy i mówienia w Jego imieniu.¹ Według STBiT wszyscy ludzie, którzy nie są Świadkami Jehowy zostaną zniszczeni w Armagedonie, to jest podczas Boskiego sądu, który – zgodnie z groźbami Towarzystwa – jest tuż za rogiem. Każdego tygodnia Towarzystwo Strażnica drukuje w 120 językach ponad 15 milionów swych czasopism, a zalicza się do niego ponad 6 milionów aktywnych Świadków Jehowy („głosicieli”), szerzących jego doktryny w 235 krajach [dane za rok 2005]. Poniżej zamieszczamy niektóre podstawowe fakty na temat historii i wierzeń Świadków Jehowy, które każdy powinien znać.

Zapożyczone wierzenia i doktryny

Założycielem ruchu Świadków Jehowy był Charles T. Russell (1852-1916). Jako nastolatek wyrzekł się swych prezbiteriańskich korzeni, przyłączył się do bardziej liberalnego Kościoła kongregacjonalnego, lecz również to ugrupowanie opuścił.² Zakwestionował Bóstwo Chrystusa oraz biblijne nauki dotyczące piekła i wiecznej kary. Russell nie posiadał formalnego wykształcenia biblijnego, lecz zapożyczył rozmaite nauki, które były popularne w tamtych czasach i na nich się oparł. Na przykład pod wpływem adwentyzmu zanegował piekło, zaś rozłamowa grupa adwentystyczna pod wodzą N. H. Barboura rozbudziła jego zainteresowanie proroctwami czasu końca. Russell zapożyczył od Barboura wierzenie, w myśl którego Chrystus powrócił niewidzialnie na świat w 1874 roku, a w 1914 roku świat zostanie zniszczony i nastanie Millennium.

Fantastyczne twierdzenia

W 1879 roku Russell zaczął wydawać własne czasopismo, Strażnica Syjońska i Zwiastun Obecności Chrystusa (znane obecnie jako Strażnica), a uczynił to w celu propagowania swych doktryn. Ludzi pociągały sensacyjne przepowiednie czasów końca głoszone przez Russella, toteż organizacja się rozrastała.
Choć Russell nie posiadał formalnego wykształcenia w zakresie teologii i języków biblijnych, mimo to utrzymywał, że jedynie on posiada prawdę i energicznie potępiał wszystkie pozostałe religie chrześcijańskie. W rezultacie pastorzy różnych denominacji zaczęli demaskować fałszywe nauki Russella i jego spaczony charakter.

Skażony charakter

Wielebny J. J. Ross opublikował pamflet demaskujący fałszywe twierdzenia i doktryny Russella. Ujawnił, że Russell „nigdy nie uczęszczał do szkół wyższych; prawie nic nie wie na temat filozofii, teologii systematycznej lub historycznej i nie ma żadnej wiedzy na temat języków [biblijnych, to jest hebrajskiego i greki]”.³ Russell bezskutecznie usiłował powstrzymać rozpowszechnianie tych miażdżących informacji, oskarżając sądownie wielebnego Rossa o zniesławienie. Jednakże Russell nie tylko przegrał sprawę sądową, lecz w trakcie procesu dopuścił się w sądzie krzywoprzysięstwa, gdy pod przysięgą skłamał na temat swej znajomości języka greckiego. W końcu Russell przyznał, że twierdzenia na jego temat, zawarte w pamflecie były prawdziwe.⁴

W 1913 roku Russell bezskutecznie oskarżył sądownie gazetę The Brooklyn Daily Eagle o zniesławienie, gdy gazeta zdemaskowała jego oszukańcze usiłowanie sprzedaży zwykłej pszenicy jako rzekomej „Cudownej Pszenicy” za wygórowaną cenę 60 dolarów za buszel.⁵

Zawodne proroctwa

Pomimo tych niepowodzeń Russell nadal potrafił zainteresować ludzi swymi fantastycznymi interpretacjami proroctw i dramatycznymi ostrzeżeniami przed Armagedonem, który miał nastąpić w 1914 roku. Gdy rok 1914 przeminął bez echa, zmienił datę końca na 1915 rok. Russell zmarł w 1916 roku, pozostawiając swych wątpiących zwolenników, którzy byli rozczarowani jego błędnymi przepowiedniami. Wówczas władzę nad organizacją przejął Joseph Franklin Rutherford.

Proroctwa dla zysku

Rutherford (1869-1942), również posługiwał się groźbą Armagedonu, by zastraszać Świadków Jehowy. Opublikował książkę Dokonana Tajemnica, w której przepowiadano, że w 1918 roku Bóg zniszczy kościoły i miliony ich członków oraz twierdzono, że do roku 1920 każde królestwo zostanie pochłonięte przez anarchię.⁶ Rutherford nauczał, że jedyną drogą ucieczki przed nadchodzącym sądem i zniszczeniem jest przyłączenie się do organizacji Strażnicy.

Lęk przed Armagedonem pobudzał Świadków do wytężonej pracy, polegającej na sprzedawaniu książek Rutherforda oraz innej literatury Towarzystwa Strażnica. Kiedy przepowiednie odnośnie lat 1918 i 1920 zawiodły, Rutherford wyznaczył nową datę w książce Miliony ludzi z obecnie żyjących nie umrą! (1920 r.). W książce tej nauczał, że w 1925 roku nastanie millennium, a święci Starego Testamentu, jak Abraham, Izaak, Jakub i Dawid powrócą do życia. Towarzystwo zbudowało nawet luksusowy pałac w stylu hiszpańskim, zwany Bet-Sarim (Dom Książąt), który miał być mieszkaniem owych patriarchów. Jednakże w międzyczasie do tego pałacu dla własnej wygody wprowadził się Rutherford. Ponadto w okresie Wielkiego Kryzysu jeździł drogim, nowym samochodem, podczas gdy szeregowi Świadkowie sprzedawali od drzwi do drzwi książki i broszury Strażnicy oraz pracowali w Biurze Głównym Betel za 10 do 15 dolarów tygodniowo.⁷ Rutherford zmarł w 1942 roku, zaś sześć lat po jego śmierci starotestamentowi święci nadal się nie pojawili, dlatego Towarzystwo po cichu sprzedało Bet-Sarim, zamykając tym samym kłopotliwy rozdział w historii swych przepowiedni.⁸

Manipulowanie Biblią

Pod kierownictwem Nathana H. Knorra (1905-1977), Towarzystwo na jakiś czas zaniechało wyznaczania dat i obrało inną strategię. Z uwagi na to, że wiele nauk Świadków Jehowy łatwo można było obalić za pomocą kluczowych wersetów z Biblii Króla Jakuba, Knorr zadecydował, że zostanie opublikowana inna Biblia, specjalnie do użytku Świadków Jehowy. W Biblii Towarzystwa, zwanej Przekładem Nowego Świata (NŚ), w rażący sposób zmieniono wiele wersetów, które ukazują błędy w nauczaniu Strażnicy. Najlepszym przykładem jest Ewangelia Jana 1:1, która w Przekładzie Króla Jakuba wyraźnie ukazuje Bóstwo Jezusa — „Słowo było Bogiem”. Towarzystwo zaprzecza Bóstwu Chrystusa, dlatego NŚ oddaje ten zwrot: „Słowo był bogiem”.

Kolejny przykład znajdujemy w starotestamentowej Księdze Zachariasza, w rozdziale 12, a wersecie 10. Przemawia tam Jehowa Bóg, mówiąc: „patrzyć będą na Mnie, którego przebili”, co chrześcijanie rozumieją jako przepowiednię ukrzyżowania. Dostrzegając fakt, że spełnienie się tego proroctwa na Jezusie oznacza, że jest On Jehową Bogiem, Towarzystwo Strażnica tak zmieniło ten werset w NŚ, iż wyeliminowało kolejną wzmiankę o Bóstwie Jezusa Chrystusa: „spoglądać będą ku Temu, którego przebili”. Towarzystwo wprowadziło podobne zmiany w wielu innych wersetach odnoszących się do Bóstwa Chrystusa (Kolosan 1:16-20; Tytusa 2:13; Hebrajczyków 1:8). Towarzystwo zmieniło również wersety demaskujące jego fałszywe nauczanie na temat wiecznej kary (Mateusza 25:46) i osobowego charakteru Ducha Świętego (1 Koryntian 14:14-16; 1 Tymoteusza 4:1; Judy 19). W ten sposób Towarzystwo Strażnica wytwarza w umysłach Świadków Jehowy i potencjalnych konwertytów złudzenie, jakoby Biblia popierała jego błędne doktryny.

Komitet tłumaczy odpowiedzialnych za NŚ był utrzymywany w tajemnicy, niewątpliwie w tym celu, by ukryć kompletny brak naukowych kwalifikacji tych ludzi. Żaden z ludzi, którzy pracowali nad tym projektem nie miał formalnego wykształcenia w zakresie języków biblijnych, z wyjątkiem Fredericka Franza. Był on przewodniczącym tego komitetu i przez dwa lata studiował grekę na Uniwersytecie w Cincinnati, lecz nie ukończył studiów, i był jedynie samoukiem w zakresie języka hebrajskiego.⁹ Po śmierci Knorra, Franz został nowym prezesem Towarzystwa Strażnica.

Zastraszanie i brak prawości

W latach 1960 do 1966 nastąpiło znaczące spowolnienie wzrostu liczebnego organizacji. W tym momencie STBiT wydało nową książkę, w której ogłosiło nową datę końca świata. W książce Życie wieczne w wolności synów Bożych (wydanej w języku angielskim w 1966 roku, a w języku polskim w 1970 roku), której autorem był wiceprezes Franz (1894-1992), przedstawiono wniosek, że jesienią 1975 roku rozpocznie się siódmy okres historii ludzkości. Towarzystwo starało się uniknąć opublikowania wyraźnej przepowiedni, lecz dla wszystkich Świadków Jehowy przesłanie było jasne – Armagedon miał nadejść wkrótce. Niektórzy posunęli się nawet do tego, że w 1974 roku sprzedali swe domy i posiadłości, za co pochwalili ich przywódcy organizacji.¹⁰

Aż do roku 1975 liczba członków organizacji zwiększyła się o wiele tysięcy, lecz ów rok przeszedł bez echa. Wówczas wielu Świadków zorientowało się, że Towarzystwem Strażnica nie kieruje Bóg, dlatego opuścili organizację. Przywódcy STBiT nie chcieli przyznać się do swej pomyłki odnośnie 1975 roku, lecz kazali swym rozczarowanym członkom zająć się „skorygowaniem swego poglądu”.¹¹

Zdemaskowanie fałszywych przepowiedni Towarzystwa Strażnica wywołało wątpliwości i niepokoje dotyczące organizacji. Towarzystwo zareagowało na to publikacją artykułów i książek, w których przyznało, że popełniło pewne błędy w zakresie historycznych przepowiedni i w nauczaniu doktryn. Usprawiedliwiało te błędy ludzką omylnością i twierdzeniem, jakoby Towarzystwo Strażnica nigdy nie twierdziło, że jest natchnione przez Boga.¹² Jest to zuchwałe oszustwo, ponieważ dawne wydania czasopisma Strażnica były nazywane „orędziami Bożymi”, i zawierały instrukcje od Jehowy podane w cudzysłowach. W czasopiśmie Strażnica z 1 sierpnia 1995 roku stwierdzono: „Jehowa uczy swój lud przede wszystkim na cotygodniowym studium Biblii prowadzonym za pomocą Strażnicy”.¹³

W 1943 roku wiceprezes Towarzystwa, Frederick Franz oraz prezes, Nathan H. Knorr złożyli w sądzie następujące świadectwo pod przysięgą, twierdząc, że zawartość Strażnicy pochodzi bezpośrednio od Boga.

Przesłuchanie Fredericka W. Franza w sprawie Olin Moyle przeciwko Towarzystwu Strażnica, 1943 rok, Części numer 2596-2597, s. 866.

P. W każdym razie to Jehowa Bóg jest obecnie redaktorem tego pisma [Strażnica], czy tak jest?
O. Tak, to On jest redaktorem tego pisma.

P. Od jak dawna jest On redaktorem tego pisma?
O. Kieruje nim już od samego jego początku.

Przesłuchanie Nathana Homera Knorra w sprawie Olin Moyle przeciwko Towarzystwu Strażnica, 1943 rok, Część numer 4421, s. 1474.

P. Czy faktycznie [Strażnica] jest podawana wprost jako Słowo Boże?
O. Tak, jako Jego słowo.

P. Bezwarunkowo?
O. Tak jest.

Wielu ludzi nie zna tych druzgocących faktów, dlatego Świadkowie nadal rosną w liczbę, rozprowadzając ogromne ilości zwodniczej literatury. Towarzystwo Strażnica pomimo swych dawnych niepowodzeń i niedawnego zaprzeczenia swemu natchnieniu, nadal domaga się pełnej lojalności i ciągle przepowiada rychłe nadejście Armagedonu, który przyniesie pewną zagładę każdemu, kto nie przyłączy się do organizacji lub opuści jej szeregi. Choć Towarzystwo Strażnica w swej historii dopuszczało się manipulacji i głosiło fałszywe proroctwa, to jednak nadal twierdzi, że tylko ono naucza prawdy.

Doktrynalne wierzenia

Gdy organizacja taka, jak STBiT twierdzi, że jest jedyną prawdziwą religią i jedynym źródłem poprawnej nauki biblijnej, musimy starannie zbadać jej wierzenia. Jeśli jej doktryny są prawdziwe, to można je będzie znaleźć w Biblii, zaś jej nauki będą spójne i niezmienne rok po roku. Jednakże Świadkowie Jehowy przeczą wielu podstawowym naukom Biblii lub je przekręcają, a ich wierzenia są sprzeczne z przekonaniami, które ortodoksyjni chrześcijanie żywią już od wieków. Proszę rozważyć następujące porównania.

Natura Boga. Biblia naucza, że jest tylko jeden prawdziwy Bóg (Izaj. 43:10-11; 44:6, 8). Ojciec, Syn i Duch Święty są odrębnymi Osobami w Trójjedynym Bóstwie (Mat. 3:16-17; 2 Kor. 13:13). W całym Nowym Testamencie Syn i Duch Święty, jak również Ojciec są z osobna utożsamieni z Bogiem. Każdemu z nich przypisano atrybuty i przywileje Bóstwa (Syn: Mar. 2:5-12; Jana 20:28; Hebr. 1:8; Duch Święty: Dzieje 5:3-4; 2 Kor. 3:17-18).

W odróżnieniu od tego, STBiT przeczy trójjedynej naturze Boga i naucza, że to wierzenie jest inspirowane przez szatana.¹⁴ Naucza, że Jehowa, imię jedynego prawdziwego Boga, odnosi się tylko do Boga Ojca. Towarzystwo przeczy temu, że Jezus jest Bogiem (patrz: następny punkt). Zaprzecza temu, że Duch Święty jest osobą, ucząc, iż jest On po prostu czynną siłą Bożą, podobną do elektryczności. ¹⁵

Jezus Chrystus. Biblia naucza, że Jezus Chrystus jest Bogiem, który przyszedł w ciele, i że jest On Stwórcą wszystkich rzeczy (Jana 1:1-3, 14; Kol. 1:16). Chociaż nigdy nie był mniejszym od Boga, w wyznaczonym czasie wyzbył się swej chwały, którą dzielił z Ojcem i przyjął ludzką naturę (Jana 17:3-5; Filip. 2:6-11; Kol. 2:9). Po śmierci Jezus Chrystus został cieleśnie wskrzeszony z grobu, ukazał się ponad 500 ludziom, którzy rozpoznali Go w Jego ciele. Ten fakt miał kluczowe znaczenie zarówno dla tego, co głosił pierwotny Kościół, jak i dla tego, w co wierzył (Łuk. 24:39; Jana 2:19-21; 1 Kor. 15:6, 14).

W odróżnieniu od tego, STBiT przeczy Bóstwu Jezusa Chrystusa i naucza, że Jezus jest stworzeniem. Najpierw istniał jako archanioł Michał, a później narodził się jako doskonały człowiek. Świadkowie Jehowy wierzą, że gdy Jezus został pogrzebany, Bóg usunął Jego fizyczne ciało. Jezus został wskrzeszony jako stworzenie duchowe i „materializował się” w fizycznym ciele, by być widzianym. Będąc obecnie w niebie jest znowu znany jako archanioł Michał.¹⁶

Zbawienie. Biblia naucza, że rozwiązaniem ludzkiego problemu grzechu jest wyłącznie odkupieńcze dzieło Chrystusa. Jezus Chrystus zabrał osobiste grzechy wszystkich ludzi — żyjących w przeszłości, obecnie i w przyszłości — w swym ciele na drzewo (1 Piotra 2:24), zaś jako doskonały Bóg i doskonały człowiek, w pełni sprostał stawianym nam wymaganiom Bożej sprawiedliwości (Rzym. 3:22-26). Zatem każdy, kto przyjmie Go prostą wiarą (Jana 1:12; Dzieje 16:31), może dostąpić przebaczenia, zostać uznany za sprawiedliwego i doznać przywrócenia do społeczności z Bogiem; dotyczy to wszystkich (2 Kor. 5:21; Hebr. 7:24-26).

W odróżnieniu od tego, STBiT naucza, że Chrystusowa sprawiedliwość jest obecnie przyznana jedynie elitarnej grupie Świadków, znanej jako „144 000” lub „pomazańcy”. Tylko 144 000 to ludzie narodzeni na nowo, którzy oczekują, że będą panować z Chrystusem w niebie. Jeśli chodzi o ogromną większość pozostałych Świadków Jehowy, znanych jako „drugie owce” lub „wielka rzesza”, odkupieńcza ofiara Chrystusa daje im jedynie szansę na życie wieczne na ziemi.¹⁷

Biblia naucza także, że jesteśmy zbawieni tylko z łaski przez wiarę, niezależnie od uczynków własnej sprawiedliwości; zbawienie jest darem Bożym. Nie możemy przyczynić się do naszego zbawienia, ponieważ bez Chrystusa jesteśmy ‘martwi w swych grzechach’ (Efez. 2:1-9).

W odróżnieniu od tego, STBiT naucza, że musimy zapracować na nasze zbawienie; zbawienie będzie „zależne od uczynków każdego człowieka”. Najpierw jednak człowiek musi „przyjść do organizacji Jehowy po zbawienie”,¹⁸ a następnie dostosować się do wszystkich jej nauk. W ten sposób jako podstawę zbawienia przedstawia się więź z organizacją Świadków Jehowy, a nie osobistą więź z Jezusem Chrystusem.

Duch człowieka i wieczna kara. Biblia naucza, że po śmierci człowieka jego duch wiedzie świadome życie (Łuk. 16:19-31; 2 Kor. 5:6, 8; Filip. 1:23-24; Obj. 6:9-11). Ci, którzy odrzucili Boży dar życia wiecznego, poniosą świadomą, wieczną karę (Mat. 25:41, 46; Obj. 14:10, 11; 20:10, 15).

W odróżnieniu od tego, STBiT przeczy istnieniu wiecznej kary i naucza, że człowiek nie posiada ducha, który żyje po śmierci ciała. Świadkowie wierzą, że śmierć jest końcem świadomej egzystencji. Piekło to grób, zaś osoby, które zostaną ostatecznie potępione przez Boga, ulegną zagładzie i po prostu przestaną istnieć.¹⁹

Biblia. Biblia naucza, że namaszczenie Duchem Świętym uzdalnia każdego chrześcijanina do zrozumienia Słowa Bożego i do właściwego zastosowania go w życiu (Jana 16:13; 1 Jana 2:27).

W odróżnieniu od tego, STBiT naucza, że jedynie Towarzystwo Strażnica może interpretować Biblię, natomiast żaden człowiek nie zdoła poznać prawdy niezależnie od tej organizacji.²⁰

Sprzeczności i zmiany nauk

Towarzystwo Strażnica twierdzi, że jest organizacją Jehowy i jedynym Boskim kanałem, przekazującym duchowe pouczenia w dzisiejszych czasach.²¹ Kładzie nacisk na to, że Biblia jest „księgą organizacyjną”, dlatego jednostki nie mogą jej zrozumieć, choćby były bardzo szczere. Czy jednak możemy powierzyć sprawę naszego wiecznego zbawienia organizacji, która w trakcie swej krótkiej historii odnotowała fatalny ciąg doktrynalnych sprzeczności i zmian nauk? Proszę rozważyć następujące przykłady ciągle zmieniającej się teologii Strażnicy.

W 1975 roku STBiT nauczało, że siewcą nasienia w podobieństwie o ziarnie gorczycy (Mateusza 13) jest szatan. Nieco później, w tym samym roku Towarzystwo Strażnica nauczało, że siewcą jest Jezus.²²

Podobny przypadek miał miejsce w 1978 roku, kiedy STBiT utożsamiło „Alfę i Omegę” z Objawienia 22:12-13 z Jehową (to jest z Bogiem Ojcem), lecz pięć tygodni później nauczało, że te wersety odnoszą się do Jezusa.²³

Fakt, że Towarzystwo Strażnica nie potrafi poprawnie interpretować Biblii jest najlepiej widoczny w jego zmianach doktryn. Najpierw w swej nauce zajmuje stanowisko A, potem zmienia swe stanowisko na B, twierdząc, że Bóg udzielił mu „nowego światła”. Jednakże później Towarzystwo wraca do swej starej nauki (stanowisko A), a w niektórych przypadkach ponownie zmienia swe stanowisko na B. Oto kilka przykładów.

Zmartwychwstanie mieszkańców Sodomy

1879 - Zmartwychwstaną.
1952 - Nie zmartwychwstaną.
1965 - Zmartwychwstaną.
1988 - Nie zmartwychwstaną.²⁴

‘Pan’ w Rzymian 10:12-16

1903 - ‘Pan’ to Jezus.
1940 - ‘Pan’ to Jehowa.
1978 - ‘Pan’ to Jezus.
1980 - ‘Pan’ to Jehowa.²⁵

‘Władze zwierzchnie’ z Rzymian 13:1

1916 - ‘Władze zwierzchnie’ to rządy ludzkie.
1943 - ‘Władze zwierzchnie’ to Jehowa Bóg i Jezus Chrystus.
1964 - ‘Władze zwierzchnie’ to rządy ludzkie.²⁶

Rozdzielanie ‘owiec od kozłów’ (Mat. 25:31-46)

1919 - będzie miało miejsce po czasie ucisku.
1923 - ma miejsce teraz, przed uciskiem.
1995 - będzie miało miejsce po czasie ucisku.²⁷

Wniosek

Czy w świetle powyższych faktów ośmielimy się zaufać Strażnicy – Towarzystwu Biblijnemu i Traktatowemu? Co najmniej 6 razy fałszywie przepowiedziało ono koniec świata i posługiwało się tymi przepowiedniami w celu zastraszania swych zwolenników. Biblia ostrzega nas, że miało pojawić się wielu fałszywych proroków, utrzymujących, iż przemawiają w imieniu Boga (Mat. 7:15; 1 Jana 4:1). Na szczęście podaje nam ona praktyczny sprawdzian, pomagający rozpoznać fałszywych proroków. W Księdze Powtórzonego Prawa (5 Mojżeszowej) 18:21-22 powiedziano nam, że każdy, kto twierdzi, iż przemawia jako prorok Boży, lecz przepowiada coś, co się nie spełnia, jest fałszywym prorokiem.

„Jeśli pomyślisz w swym sercu: ‹‹A w jaki sposób poznam słowo, którego Pan nie mówił?›› – gdy prorok przepowie coś w imieniu Pana, a słowo jego będzie bez skutku i nie spełni się, znaczy to, że tego Pan do niego nie mówił, lecz w swej pysze powiedział to sam prorok. Nie będziesz się go obawiał” (BT).

Według Biblii nawet jedno fałszywe proroctwo sprawia, że jego autor jest fałszywym prorokiem. Zastosowanie tego sprawdzianu do chybionych proroctw Towarzystwa Strażnica odnośnie lat 1914, 1915, 1918, 1920, 1925 i 1975, dowodzi ponad wszelką wątpliwość, że jest ono fałszywym prorokiem.

To ugrupowanie wielokrotnie zmieniało swe doktryny i zaprzeczało swym dawniejszym naukom, lecz jednocześnie stale utrzymywało, że jest jedynym posiadaczem prawdy. Czy da się to pogodzić z doskonałością i świętością Boga?

Naszą intencją nie jest ośmieszanie lub poniżanie poszczególnych Świadków Jehowy; są to generalnie szczerzy, oddani ludzie. W pewnym sensie są oni bardziej zagubionymi owcami niż żarłocznymi wilkami, ponieważ zostali zwiedzeni przez organizację, której historia obfituje w fałszywe proroctwa i fałszywe doktryny. Świadkowie Jehowy naprawdę wierzą, że jeśli opuszczą Towarzystwo Strażnica, to zostaną zniszczeni w Armagedonie. Potrzebują naszej miłości i naszego współczucia. Pragniemy dla nich tego samego, czego życzymy wszystkim ludziom, to jest, by doszli do prawdziwego poznania nauki Biblii i zrozumieli, że zbawienie jest dla nas Bożym darem. Jedynie dzięki nawiązaniu osobistej relacji z Jezusem Chrystusem, każdy z nas może mieć zagwarantowane przebaczenie i życie wieczne.
 

Przypisy

1. Proszę rozważyć następujące cytaty z literatury Strażnicy: „Jehowa realizując swą wolę posługuje się obecnie tylko jedną organizacją. Chcąc uzyskać życie wieczne w ziemskim Raju, musimy rozpoznać tą organizację i służyć Bogu jako jej część” (Strażnica angielska z 15 lutego 1983 r., s. 12) „Toteż gdy organizacja Jehowy udziela nam wskazówek, postąpimy mądrze, jeśli ich usłuchamy. Przecież dobrze wiemy, że Jehowa prowadzi nas jedynie w sposób przynoszący trwały pożytek” (Strażnica z 1 listopada 1990 r., s. 30).

2. Fritz Springmeier, Strażnica i masoni (Portland, A Christian Ministry, 1993, wyd. 2), s. 11.

3. Wielebny J. J. Ross, Fakty na temat samozwańczego „Pastora” Charlesa T. Russella, reprint wydany przez Witness Inc., bez daty wydania, ss. 3, 4.

4. Wielebny J. J. Ross, Fakty na temat samozwańczego „Pastora” Charlesa T. Russella, reprint wydany przez Witness Inc., bez daty wydania, ss. 16-19. Russell zaprzeczył treści pamfletu, lecz jednocześnie przyznał: „Można powiedzieć, że szczegół na temat cudownej pszenicy zawiera cząstkę prawdy, w pewnym sensie jedno ziarno prawdy”.

5. Ross, s. 6. Brooklyn Daily Eagle z 29 stycznia 1913 r., s. 16. W tym czasie przeciętna cena rynkowa pszenicy wynosiła 1 dolar za buszel. Rozmowa telefoniczna ze Stanowym Uniwersytetem Michigan, Serwis Obsługujący Okręg Kent (październik 1991 r.).

6. Dokonana Tajemnica, Peoples Pulpit Association, wydanie angielskie z 1917 r., ss. 485, 258.

7. Wielebny Edward Lodge Curran, doktor filozofii, Sędzia — „na nasze dni” — Rutherford, bez daty wydania, Witness, Inc. reprint, s. 7.; Literary Digest z 2 maja 1936 r., cytat za: Charles P. Windle, Oszustwo Rutherforda, reprint, bez daty wydania, s. 11.

8. Fred Franz, były prezes Towarzystwa, przytoczył wypowiedź Rutherforda dotyczącą jego przepowiedni: „Wiem, że zrobiłem z siebie osła”. Zacytował ją Raymond Franz w książce Kryzys sumienia, wyd. polskie z 1997 r., s. 134.

9. Raymond Franz, Kryzys sumienia, wyd. polskie z 1997 r., przypis na s. 54.

10. Nasza Służba Królestwa, wydanie angielskie z maja 1974, s. 3.

11. Strażnica angielska z 15 czerwca 1976 r., s. 441 i jej odpowiednik: Strażnica polska nr 10/1977, tom XCVIII, s. 10. Cztery lata później Towarzystwo przyznało, że było odpowiedzialne za rozgłaszanie informacji „pozwalających wiązać jakieś nadzieje z ową datą” (Strażnica angielska z 15 marca 1980 r., ss. 17-18 i jej odpowiednik: Strażnica polska nr 23/1980, tom CI, s. 3); patrz także Świadkowie Jehowy — głosiciele Królestwa Bożego, STBiT, 1993, s. 633: „pewne wyliczenia dat i związane z nimi oczekiwania stały się przyczyną głębokich rozczarowań”.

12. Patrz na przykład Świadkowie Jehowy — głosiciele Królestwa Bożego, STBiT, 1993, ss. 626, 632-635, 709; Przebudźcie się! angielskie z 22 marca 1993 r., ss. 3-4 i jego odpowiednik: Przebudźcie się! polskie z 8 kwietnia 1993 r., ss. 3-4.

13. Strażnice angielskie z 1 lipca 1943 r., s. 205 i z 15 sierpnia 1943 r., s. 256; Strażnica polska z 1 sierpnia 1995 r., s. 17.

14. Czy wierzyć w Trójcę?, s. 31.

15. Prowadzenie rozmów na podstawie Pism, wyd. z 1991 r., s. 83; Pomoc do zrozumienia Biblii, s. 1544.

16. Strażnica z 1 listopada 1995 r., s. 8; Prowadzenie rozmów, wyd. z 1991 r., ss. 131, 132.

17. Prowadzenie rozmów, wyd. z 1991 r., ss. 220, 221.

18. Strażnica angielska z 1 lipca 1947 r., s. 204; Strażnica angielska z 15 listopada 1981 r., s. 21; Strażnica polska nr 9/1982, tom CIII, s. 19.

19. Prowadzenie rozmów, wyd. z 1991 r., ss. 340, 231-238.

20. Strażnica angielska z 1 października 1967 r., s. 587; Strażnica polska z 1 grudnia 1990 r., s. 19.

21. Strażnica angielska z 1 października 1967 r., s. 590.

22. Wybawienie ludzkości z ogólnoświatowej udręki. . . (1975), s. 208; Strażnica angielska z 1 października 1975 r., s. 600 i jej odpowiednik: Strażnica polska nr 15/1976 r., tom XCVII, s. 13, akapit 22.

23. Przebudźcie się! angielskie z 22 sierpnia 1978 r., s. 28; Strażnica angielska z 1 października 1978 r., s. 15.

24. Reprinty Strażnicy Syjońskiej, lipiec 1879 r., s. 7; Strażnica angielska z 1 czerwca 1952 r., s. 338; Strażnica angielska z 1 sierpnia 1965 r., s. 479 i jej odpowiednik: Strażnica polska nr 5/1966 r., s. 2; Strażnica angielska z 1 czerwca 1988 r., ss. 30-31 i jej odpowiednik: Strażnica polska z 1 września 1988 r., ss. 30-31.

25. Reprinty Strażnicy Syjońskiej, 1 grudnia 1903 r., s. 3282; Strażnica angielska z 1 lipca 1940 r., s. 200; Strażnica angielska z 1maja 1978 r., s. 12 i jej odpowiednik: Strażnica polska nr 2/1979 r., tom C, s. 23; Strażnica angielska z 1 lutego 1980 r., s. 16. Patrz także: Boski Plan Wieków, wyd. polskie z 1925 r., s. 110; Strażnica polska nr 18/1973 r., tom XCIV, s. 16; Imię Boże, które pozostanie na zawsze, 1987 r., s. 26.

26. Reprinty Strażnicy, 1 września 1916 r., s. 5952; Prawda was wyswobodzi, wyd. angielskie z 1943 r., s. 312 i wyd. polskie z 1946 r., s. 292; Strażnica angielska z 15 czerwca 1964 r., s. 20. Patrz także: Strażnice angielskie z 1 listopada, 15 listopada i z 1 grudnia 1962 r., oraz ich odpowiednik: Strażnice polskie nr 16, 17 i 18/1963 r. Towarzystwo Strażnica przyznało, że ta zmiana doktryny kosztowała życie wielu Świadków Jehowy (Strażnica angielska z 15 listopada 1950 r., s. 441).

27. Strażnica angielska z 1 sierpnia 1919 r., s. 238; Świadkowie Jehowy — głosiciele Królestwa Bożego, 1993, ss. 163-164; Strażnica polska z 15 października 1995 r., ss. 19, 22-23.